Jamniki to jedna z najpopularniejszych ras psów. Ich europejska „kariera” rozpoczęła się już w okresie średniowiecznym, na terenie dzisiejszych Niemiec. Początkowo psy te były wykorzystywane głównie do polowań (m.in. na borsuki oraz inne zwierzęta żyjące w norach). Trzeba bowiem wiedzieć, iż jedną z cech charakterystycznych jamników jest ich zdolność do kopania nor. Z czasem wyodrębniano kolejne odmiany rasy, jednocześnie zapewniając psom lepsze przystosowanie do umiarkowanego europejskiego klimatu oraz mroźnych zim. Jamniki krótkowłose stanowią najbardziej „klasyczną” odmianę tej rasy. Ich pierwotną funkcją było co prawda tropienie oraz płoszenie zwierzyny – niemniej jednak we współczesnych jamnikach pozostało takie zamiłowanie do grzebania w ziemi (nieistotne, czy w ogrodzie – pośród świeżo wyhodowanych kwiatów, czy też w leśnej gęstwinie). Psy te cechuje przede wszystkim niewielki rozmiar, wydłużone ciało oraz krótkie łapy. Charakterystyczna jest również głowa – o smukłej linii oraz płasko wysklepionym czole. Jamniki występują w różnych wielkościach – maksymalnie mogą osiągać około 8 – 9 kg, jednak rasy miniaturowe osiągają co najwyżej 4 kg ciężaru, natomiast królicza odmiana – 3,5 kg. Wśród jamników gładkowłosych możemy spotkać się z największą różnorodnością, jeśli chodzi o umaszczenie.
Wyróżniamy między innymi jamniki: podpalane, czarne, czekoladowe, żółte, marmurkowe, rude, szare i wiele innych wariantów. Natomiast ze względu na sam rodzaj sierści można wyróżnić aż 9 odmian ras jamników, z kilku grup – długowłosych, krótkowłosych oraz szorstkowłosych. Niewielkie psy z charakterystycznymi krótkimi łapkami są niezwykle towarzyskie, dlatego też współcześnie są przede wszystkim domowymi pupilami. Ich sierść jest nie tylko gęsta, ale też gładko przylega do korpusu i łap. Co ciekawe – rasa ta nie gubi sierści intensywnie, co czyni ją zdecydowanie „wygodniejszą” w hodowli. Przy dobrym odżywianiu oraz pielęgnacji psy są w stanie przeżyć nawet 14 lat. Należy jednak pamiętać, iż rasa jamników wykazuje wrażliwość na chłodne temperatury, przeciągi a także wilgoć. Warto zainwestować więc w specjalne akcesoria, takie jak kubraczki dla psów, które będą pomocne przy dużych mrozach. Prócz tego predyspozycje fizyczne psów uniemożliwiają im pokonywanie zarówno długich dystansów, jak i wspinanie się po zbyt dużej ilości schodów. Stawy i kościec jamników są stosunkowo wrażliwe, dlatego też nie należy ich nierozważnie podnosić, gwałtownie szarpać, czy wyprowadzać na zbyt opinających ciało szelkach. Również prawidłowa, zbilansowana dieta jest w przypadku jamników bardzo istotna – mają bowiem nie tylko skłonności do słabszego metabolizmu (związanego z wiekiem naszego pupila), lecz przede wszystkim do tycia. Jamniki należą do ras stosunkowo łakomych, stąd należy zachować ostrożność przy dawkowaniu im smakołyków. Choć jamniki posiadają krótką sierść, należy też pamiętać o jej regularnym wyczesywaniu. Pomoże to zachować nie tylko estetyczny wygląd, ale też pobudzi krążenie. Częstotliwość zabiegów pielęgnacyjnych zależy od tego, czy mamy do czynienia z psem krótko-, długo- czy szorstkowłosym. Te ostatnie czeszemy najczęściej, nawet kilka razy w tygodniu. „Klasycznej” odmianie jamnika wystarczy czesanie raz na 2 tygodnie. Jamniki zdecydowanie charakteryzuje ogromny temperament – dlatego też konieczne jest zapewnienie im ujścia dla tejże aktywności. Niekoniecznie wielokilometrowych spacerów czy biegów, ale przede wszystkim wielogodzinnego zaangażowania w… nasze codzienne czynności. Dlaczego? Ponieważ jamniki są bardzo towarzyskie (mimo niezależności), nawiązują głęboką więź z domownikami. Choć niekoniecznie dotyczy to kontaktów z dziećmi – należy pamiętać, że psy te są jednak dość wrażliwe na wszelkie urazy, mają też swoje ograniczenia w zakresie fizjonomii. Poza tym wymagają ciągłej uwagi ze strony właścicieli, uwielbiają pieszczoty i raczej źle znoszą „konkurencję” w postaci małych dzieci. Inną typową cechą jamników jest ich upór. Mimo inteligencji oraz zdolności do szybkiego przyswajania nowych informacji i umiejętności, jamniki niekoniecznie wykonują polecenia właściciela – do tego konieczna jest odpowiednia motywacja (dopingowana przy pomocy pochwał, smakołyków oraz innych gratyfikacji). Warto uzmysłowić sobie, że te niewielkie sympatyczne psy potrafią naprawdę „odwdzięczyć” się za dobre traktowanie. Przywiązują się do właściciela oraz chętnie spędzają z nim codzienny czas.
